Veel oudere mensen herinneren zich nog goed de dag dat J.F. Kennedy in Dallas werd vermoord. De 22e november 1963 staat in het collectieve geheugen gegrift. Ik was zelf nog niet geboren, maar ook ik heb die beelden tientallen keren op tv gezien. En sindsdien hebben zich meer drama’s afgespeeld die ik wel heb meegemaakt en waarbij ik ook nog precies weet waar ik toen was en wat ik toen deed.
Zoals op 11 september 2001 toen de vliegtuigen zich in de Twin Towers in New York boorden, of de afschuwelijke aanslag op jonge mensen op Utøya. Maar nu ook vrijdag 13 november 2015, de dag dat Parijs rood kleurde van het zinloos vergoten bloed.
Paard van Troje
Ik was afgelopen vrijdagavond zelf in het Paard van Troje en genoot van de mooie sferische muziek van Janne Schra. Het optreden was uitverkocht, dat betekent dat er zo’n 300 mensen in de zaal waren. De zaal stond vol en ook het balkon en de trappen waren grotendeels bezet. Voor een biertje moest je je door de mensenmassa wringen, maar ach dat is normaal bij een optreden. Niemand die zich daar druk over maakt. Ik zat op de trap en kon recht voor me de uitgang zien. Tijdens het optreden kwam er een berichtje op mijn telefoon binnen over doden bij een schietpartij in Parijs. Vreselijk natuurlijk, maar ik maakte een foto van de band en stopte mijn mobiel weer in mijn kontzak.
Bataclan
Pas onderweg naar huis lazen we dat het allemaal veel erger was dan we ook maar konden vermoeden. Het was een georganiseerde aanslag op verschillende plekken in Parijs, op mensen die uit gingen, op straat liepen, op een terras zaten en in een concertzaal waren. Het dodental liep op met het aantal kilometers dat we dichter bij huis kwamen. Het was allemaal niet te bevatten en dat gold vooral voor de gijzeling in het poppodium Bataclan en de doden die daar vielen. Nog maar een paar uur daar voor zat ik ook in zo’n concertzaal. De bezoekers van Bataclan hadden waarschijnlijk net als ik gejoeld bij het opkomen van de band, hadden meegezongen met bekende nummers en foto’s gemaakt om later met vrienden te delen. In het Paard zong Janne Schra de toegift “Carry on” en gingen wij inderdaad verder met ons leven. In Bataclan werd geen toegift gehoord, daar hield zelfs voor velen het leven op. Wij gaan door met onze levens, maar niet zonder stil te staan bij de slachtoffers en de nabestaanden #parisisaboutlife