Even geleden zag ik de film Copie Conforme. Een van de hoofdrolspelers is Juliette Binoche, eigenlijk al reden genoeg om de film te gaan bekijken. Toch kon de film me minder bekoren dan ik van tevoren had gedacht. Ik vond wel dat Juliette Binoche fantastisch acteerde, maar vond het verhaal te verwarrend en ontoegankelijk.
De film begint in een klein achterafzaaltje in een Italiaans stadje waar de schrijver James Miller (gespeeld door William Shimell) een persconferentie geeft over zijn nieuwe boek. Dit boek gaat over de waarde van het origineel ten opzichte van een kopie. In de zaal meldt zich na een tijdje een vrouwelijke bewonderaarster met haar zoon. Zij luistert geïnteresseerd naar de lezing. Even later ontmoeten de vrouw, die een galeriehoudster blijkt te zijn, en Miller elkaar en neemt de vrouw de man mee voor een autoritje naar San Gimignano, een klein dorpje in Toscane in de buurt van Firenze. In de auto raken ze aan de praat over kunst en leven, waarbij de twee steeds meer doen denken aan een kibbelend stel. Hoe onderscheid je het origineel van de kopie, de werkelijkheid van de fictie?
Bij de Iraanse filmmaker Abbas Kiarostami draait het altijd om de vraag wat echt is en wat fictie. En dat gevoel geeft hij de kijker ook zeker weer in deze film. Hij is een absolute grootmeester van films over schijn en wezen. Eerdere film van hem zijn Taste of cherry en The wind will carry us..